Σάββατο 7 Φεβρουαρίου 2009

Έλληνες,ένας πολύπαθος και μαρτυρικός λαός

Οι πρώτοι κάτοικοι στον Ελλαδικό χώρο, όπως αφηγείται στην ιστορία του ο Ηρόδοτος, που θεωρείται και ως πατέρας της ιστορίας, ήταν οι Πελασγοί. Ακολούθησαν προερχόμενοι από τον Βορά οι Ίωνες, που υπόταξαν τους Πελασγούς, και το 1600 – 1400 π.Χ. οι Αχαιοί. Το 1100 π.Χ. ήλθαν οι Δωριείς που ο Στράβων μας λέει ότι ήταν το
Ρωμαλεότερο των Ελληνικών φυλών.
Το όνομα Έλλην – Ελλάς, χρησιμοποιούσαν οι Πελασγοί για τους Ίωνες γιατί ήταν ψηλοί ή γιατί ήλθαν από τα ψηλότερα μέρη, και την ονομασία Ελλοί ή Σελλοί για τις τελετές που έκαναν στο Δωδώναιο Μαντείο. Αλλά, και οι άλλοι διάφοροι
Λαοί που ήλθαν εδώ, που μιλούσαν διάφορα προελληνικά ιδιώματα, είχαν το κοινό όνομα Πελασγοί. Η μίξη αυτών, διαμόρφωσε και την Ελληνική γλώσσα, αφού πέρασε διάφορα στάδια.
Οι κάποιες γραμμικές συνθέσεις που βρέθηκαν στην Κρήτη, δημιούργησαν την πεποίθηση, ότι έμοιαζαν με την διάλεκτο του Ομήρου, και ήταν ταυτόσημες με την Μινωική και την Μυκηναϊκή.
Οι πρώτες πόλεις που κατασκεύασαν πλοία ήταν
του Μίνωα και των Αθηναίων, με αυτά έκαναν κατάληψη των νησιών και της Κάτω Ιταλίας. Έτσι, δημιούργησαν αποικίες.
Οι πόλεις – Κράτη που δημιουργήθηκαν ανάλογα με τον πλούτο της γής τους, περιτοιχίσθηκαν για να από κρούουν τις εισβολές των Πειρατών, τους Καρχιδώνιους από τη Δύση και τους Πέρσες από την Ανατολή.
Ο Ελληνικός χώρος, μετά από τον θάνατο του Μέγα Αλέξανδρου, και σε όλα τα επόμενα χρόνια αντιμετώπισε πολλές δεκάδες κατακτήσεις βάρβαρων λαών. Πρώτοι κατακτητές οι Ρωμαϊκές Λεγεώνες το 145 π.Χ. που επικράτησαν έως το 610 μ.Χ . Αργότερα οι Ενετοί, οι Φράγκοι, οι Σελτζούκοι, οι Οσμανλήδες, και από άλλους τουρκομάνους λαούς, τους Νορμανδούς και τους Σλάβους. Μεγάλη άνθηση είχε ο Ελληνισμός από το 476 μ.Χ. με τον χωρισμό της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας σε Ανατολική και Δυτική, με την δημιουργία του Βυζαντινού, στην ουσία Ελληνικού Κράτους, που έφτανε μέχρι την Τραπεζούντα. Και η Κωνσταντινούπολη έγινε το κέντρο της Ελληνικής γλώσσας.
Μετά την Άλωσή της από τους Τούρκους Οσμανλίδες, και όλης της Ελλάδας, βρήκαν την ευκαιρία οι Σλάβοι του Βορά, με τις επανωτές ληστρικές επιδρομές και με την ανοχή των Τούρκων να εγκατασταθούν σε όλη τη Μακεδονία και τη Θράκη.
Ο εξαναγκασμός, με δολοφονίες των ανδρών, Γυναικών, γερόντων ακόμα και παιδιών, έκαναν πολλούς να αλλάξουν τον φυλετικό τους χαρακτήρα, και να αλλαξογλωσσίσουν.
Και έφτασε το πλήρωμα του χρόνου να αρχίσει η επανάσταση των Ελλήνων της κάτω Ελλάδας, που κορυφώθηκε το 1821 και να ελευθερωθεί μέχρι τον Πηνειό ποταμό. Η Μακεδονία όμως παρέμεινε άλλα 90 χρόνια στη σκλαβιά όμηρος των Κοτζαμπάσιδων και των Κομιτατζίδων.

Όμως η Εθνική συνείδηση των γηγενών κατοίκων της δεν κάμφθηκε. Με τη δημιουργία μικρών καπετανάτων στα απρόσιτα εδάφη της, και με την άφιξη το 1904 του Παύλου Μελά από την Αθήνα, ξεκίνησε η οργανωμένη επανάσταση για την απελευθέρωσή της. Σημαντικό ρόλο έπαιξαν οι Ιερείς και οι Λόγιοι της Θεσσαλονίκης και των άλλων πόλεων της υπαίθρου.
Μέχρι τον Ιούλιο του 1912 μετά από παλινωδίες φίλιων κρατών και πολιτικών, αποφασίσθηκε η κήρυξη του πολέμου με σύμμαχους την Σερβία και Βουλγαρία με κύριο σκοπό την εκδίωξη των Τούρκων από τα Βαλκάνια. Ο Ελληνικός Στρατός, πανέτοιμος, με μεγάλο ενθουσιασμό στις 5 Οκτωβρίου περνά τον Πηνειό. Η καρδιά του Έθνους τον συνοδεύει.
Οι πρώτες και μεγάλες μάχες που έδωσε στην Ελασσόνα και στα στενά του Σαρανταπόρου ήταν νικηφόρες και αφού εξουδετέρωσε τις ισχυρές
τουρκικές δυνάμεις φτάνει νικητής στις 12 Οκτωβρίου στην Κοζάνη. Και αρχίζει η καταδίωξη των Τούρκων που φεύγουν προς Θεσσαλονίκη.
Τον Ελληνικό Στρατό, ακολουθούν αρκετά εθελοντικά σώματα μαχητών του Μακεδονικού αγώνα, και από την Κρήτη εθελοντές, για να ξεκαθαρίζουν το έδαφος των μετόπισθεν από τις ορδές ατάκτων τούρκων. Και η Νικηφόρα είσοδος στην πόλη της Θεσσαλονίκης, γίνετε στις 26 τον ίδιο Μήνα. Στη συνέχεια, χωρίς ανάπαυλα, ο στρατός μας απελευθερώνει την Έδεσσα την Φλώρινα και την Ήπειρο.
Όμως ακόμη, η πέραν του Στρυμόνα Ελλάδα, περιμένει τη Λευτεριά της που την κατείχαν οι Βούλγαροι. Έτσι φτάσαμε στον Β΄ Βαλκανικό Πόλεμο. Νικητές μας βρήκε και ο Α΄ Παγκόσμιος
Του 1914 - 1918 όπου η μικρή μας χώρα είχε πρωταγωνιστικό ρόλο και μέρος των Ελληνικών Στρατευμάτων, έκανε την είσοδό του στην Κωνσταντινούπολη.
Το 1919, με την προτροπή των σύμμαχων κρατών, Ελληνικά τμήματα στρατού κάνουν απόβαση στη Σμύρνη για το μεγάλο όνειρο, να ενώσουν τον Ελληνικό Πόντο με την Πατρίδα Ελλάδα και πολεμώντας τους Τούρκους, έφτασαν Νικηφόρα μέχρι τον Σαγγάριο ποταμό στο κέντρο της Τουρκίας.
Το 1922 διαφώνησαν οι σύμμαχοί μας Γάλλοι και μας εγκατέλειψαν και όχι μόνο, πούλησαν στον Κεμάλ σύγχρονο πολεμικό υλικό. Με αυτό καταδίωξε τον στρατό μας.
Τον Αύγουστο ήλθε η μεγάλη καταστροφή που στοίχισε χιλιάδες νεκρούς με την υποχώρηση του Στρατού μας από τον Σαγγάριο και των Ελλήνων από όλα τα παράλια της Μικράς Ασίας με το ολοκαύτωμα της Σμύρνης.
Όπως συνήθως, συμφέροντα και επιδιώξεις των Λαών της Ευρώπης, μας οδήγησαν στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, για να καταλήξει η Χώρα μας, αν και νικήτρια, στον πόλεμο με τους Ιταλούς το 1940, να βρεθεί το 1941 υπό την κατοχή των Γερμανών ναζιστών.
Η απελευθέρωση, τον Οκτώβριο του 1944 μας βρήκε διχασμένους, με αποτέλεσμα τον καταστροφικό εμφύλιο πόλεμο που τελείωσε τον Αύγουστο του 1949 που άφησε πίσω του 120.000 νεκρούς Στρατιωτικούς και Πολίτες.
Είναι θαύμα, η αγωνιστικότητα, η αντοχή και η διατήρηση της Εθνικής ενότητας, όλων των Ελλήνων, όλων των εποχών, Όμως, όλος ο Ελληνικός χώρος, η κάθε σπιθαμή της Γής που πατάμε, ποτίστικε με το αίμα τους.
Τα νάματα της Ελευθερίας με όλη την έννοιά της, είναι ταυτόσημος με τη θυσία και την αγάπη για το ‘ Πάτριο Έδαφος.’ Αυτός είναι και ο καρπός της κάθε σπιθαμής του.
Κανένας Λαός δεν θα άντεχε τα επί 5 αιώνες ανατριχιαστικά βασανιστήρια και τον ρημαγμό του τόπου του από της ορδές των Σελτζούκων και Οσμανλήδων Τούρκων που με το σύνθημα *το χώμα και οι πέτρες των Γκιαούριδων ανήκουν στον Πατισάχ’,* λεϊλατούσαν τα πάντα. Και όχι μόνο αυτοί αλλά και οι ορδές των Κομιτατζίδων.
Εδώ, μεταφέρουμε κάποια παλαιά δημοσιεύματα για το μέγεθος της θυσίας των Ελλήνων στους πολέμους.
-Του Α΄ Βαλκανικού Πολέμου 1912-1913.
Αξιωματικοί νεκροί 125. Τραυματίες 261
Οπλίτες « 2.236 « 19.814
- Του Ελληνοβουλγαρικού 1913
Αξιωματικοί νεκροί 141 Τραυματίες 229
Οπλίτες « 5.534 « 16.127
- Του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου.
Αξιωματικοί νεκροί 114 Τραυματίες 218
Οπλίτες « 2.217 « 5.480
- Της Μικρασιατικής Εκστρατείας 1919-1922
Αξιωματικοί νεκροί Ι290 Τραυματίες 1.696
Οπλίτες « 36.230 « 47.184
-Του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου.
Αξιωματικοί νεκροί 867 Τραυματίες 1.258
Οπλίτες « 12.819 « 41.227
- Της Μέσης Ανατολής
Αξιωματικοί νεκροί 184 Τραυματίες 281
Οπλίτες « 462 « 693
Δεν υπάρχουν στοιχεία Των απελευθερωτικών
Αγώνων του Λαού της Κρήτης, στην Κορέα και της Χωροφυλακής όλων των Πολέμων.
Ούτε των άμαχων κατοίκων που σκοτώθηκαν από τους βομβαρδισμούς των Αεροπλάνων.
Όλοι οι πόλεμοι των Ελλήνων, ήταν για την απελευθέρωση των Πάτριων εδαφών και των Ελλήνων εκείνων, που επί πολλές γενεές, ήταν κάτοικοι παλαιών Ελληνικών εδαφών και καταδυναστεύονταν από τους κατακτητές τους.
Κ.Γ.

Δεν υπάρχουν σχόλια: